ساعت پنج صبح به آهستگی از خواب بیدار می شد. نمازش را می خواند و سراغ حیوانات می رفت. علوفه ی گاو و گوسفند ها را می داد، به لانه مرغ ها می رفت تا تخم مرغ ها را جمع کند، شیرگاوی را که دوشیده بود گرم می کرد، چای دم می کرد و سفره صبحانه را می انداخت. از وقتی که شوهرش از خانه بیرون می رفت تا وقتی ظهر به خانه برمی گشت، او همچنان مشغول بود و به خانه و بچه ها رسیدگی می کرد. تا وقتی هم که پیر می شد از پا نمی نشست. عزیزجون این طور زندگی کرده بود که حالا از پوکی استخوان و مرض های مختلف خبری نبود. البته بعضی از خانم های امروزی حق دارند که از پیری شان بترسند. معمولا زیاد می خوابند. وقتی هم که بیدار می شوند، فقط زحمت ریختن لباس ها و ظرف ها به داخل ماشین، گذاشتن غذا داخل زودپز و فر و مایکروویو و ... را می کشند. بیشتر وقت شان هم که پای تلویزیون و رایانه می گذرد. این ها را که می شنویم، بهتر درک می کنیم که ورزش کردن زن و مرد نمی شناسد. اگر مردها برای انجام فعالیت های روزانه نیاز به جسمی سالم دارند، زنان هم برای بهتر بودن – در نقش فردی، همسری و مادری – نیاز به تنی سالم و روحی شاداب دارند. البته ورزش کردن حتما نباید در مکان و زمان خاصی باشد، بلکه در هر شرایطی و با هر امکاناتی می توان به فعالیت و تحرک بدنی پرداخت.

ورزش بانوان

دعوت کردن زنان به فعالیت های خانگی، به این معنا نیست که فعالیت های اجتماعی زنان از جانب اسلام منع شده باشد، بلکه مسئله مهم حفظ جایگاه ویژه بانوان  و عفاف و حجاب آنان است. در فعالیت های ورزشی داشتن مربی – همجنس بودن – یا مسافرت با مردان نامحرم و صحبت و نشست و برخاست با آنان مشروط به رعایت این مسئله مهم است. «شکی نیست که ورزش برای همه قشرها اعم از مرد و زن، پیرو جوان لازم و یکی از ضروری ترین کارها – برای حفظ سلامت – محسوب می شود. از این گذشته، ورزش می تواند به عنوان سرگرمی سالم، بسیاری از اوقات فراغت را پر کند و انسان را از سرگرمی ناسالم باز دارد. ولی مسلم است که باید جهات شرعی، هم در ورزش مردان و هم در ورزش زنان رعایت شود و مسابقات ورزشی هرگز ایجاب نمی کند که ما فرهنگ اسلامی را رها کرده، دنبال فرهنگ دیگران برویم. به طور کلی زنان می توانند در محیط هایی که مخصوص به خودشان است، با استفاده از لباس های مناسب و با حفظ حجاب یا بدون حجاب شرعی، با توجه به اینکه جنس مخالفی در آنجا نیست، ورزش کنند. داوران و مربیان آنها نیز از میان خود زنان برگزیده شوند، همان گونه که در مردان چنین است و همچنین از ورزش هایی استفاده کنند که آسیب و زیانی به آنها نمی رساند.»

دوچرخه سواری

دوچرخه سواری خانم ها اگر در جایی باشد که توجه نامحرمان را به خود جلب نکند اشکالی ندارد، اما متأسفانه در برخی شهرها، متولیان ناآشنا با مسائل شرعی به اشتباه فکر می کنند آنچه که اسلام برای عفت و عفاف بانوان تاکید کرده، فقط پوشش ظاهری و در حد پوشیده شدن بدن و موهای آنان است، در حالی که اسلام نگاهی عمیق تر و فراتر از پوشش به مسئله حجاب دارد و آن حفظ نگین شرافت زن در صدف پوشش است. شرکت بانوان برای مسابقات بین المللی در رشته های مختلف نیز نباید ورزشکاران و مسئولین را تحت فشار قرار دهد که اقدامی بر خلاف حریم حجاب و عفاف بردارند. باید دقت کرد که برگزاری مسابقات بانوان در منظر و نگاه آقایان نباشد، خواه مربیان مرد باشند یا ناظران ارزیاب و غیره که متأسفانه در برخی مراکز این کم توجهی ها مشاهده می شود.

حرکات ایروبیک

ایروبیک با ورزش موزون، حرکاتی پرتحرک است که بر اساس موسیقی تنظیم شده است. اگر این ورزش به همراه موسیقی های حرام نباشد و مفسده ای هم نداشته باشد، جایز است. اما مشکل آنجایی است که انجام این ورزش به طور معمول مستلزم انجام فعل حرام است. استفاده از موسیقی های محرک و حرکات بدن در آن، اگر محرک شهوت باشد موجب حرام خواهد بود.

موسیقی حرام، موسیقی ای است که شهوت  انسان را تحریک کند. این موسیقی عموما مناسب مجالس لهو و لعب است. درباره حرکات ورزشی و موزون مانند ایروبیک هم باید گفت: اگر این حرکات ورزشی، مصداق ر.ق.ص محسوب گردند، حکم ر.ق.ص را دارند. حرمت موسیقی هم جدای از حرمت ر.ق.ص است و بر این اساس هر چند ورزش فی نفسه اشکال ندارد، اما ایروبیک با گوش دادن به موسیقی حرام و حرکات محرک دو کار حرام را در پی دارد.

فاطمه کریمی